Nog even
Nog even zweven op de wind
nog even dansen in het rond
nog even vrolijk dartelen
dan bereiken ze de grond.
Teruggekeerd naar moeder aarde
weer vergaan tot stof
tot op die grote mooie morgen
ook zij weer zingen tot Gods lof.
Zo gaat de cyclus steeds zijn gang
nieuw leven, dood, maar niet voorbij
alles wordt nieuw en zal herrijzen
dat geeft hoop en maakt je blij.
Tags: bladeren, dood, herfst, herrijzen, nieuw
This entry was posted
on maandag, november 29th, 2010 at 10:11 and is filed under GEDICHTEN Cobi, Hoop, Leven.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
Responses are currently closed, but you can trackback from your own site.
